خدایا، من به تو عشق می ورزم، من می خواهم که به تو عشق بورزم. بیش از همیشه می خواهم که به تو بیش از هرچیز دیگر در دنیا عشق بورزم. می خواهم آنقدر به تو عشق بورزم که پریشان و سرمست شوم. مرا عشقی پاک همراه با عبودیت عطا کن. مرا متبرک کن تا در این دنیای افسونگر سرگردان نشوم. مرا متبرک کن تا در این دنیای رنج و درد وسیله تو برای یاری و شفای دیگران باشم.

وقتی که دعا از قلبی لبریز از عشق برخیزد، چشم ها اشکبار می شوند و ذهن دیگر سرگردان نیست و پرسه نمی زند. اما افسوس که بسیاری از مردم با لب هایشان دعا می کنند در حالی که ذهن شان سرگردان است. صمیمیت و خلوص دعاهاست که بسیار مهم است و همچنین حس و حال قلبی است که اهمیت دارد.

اگر می خواهید در زندگی موفق شوید به سراغ سرچشمه بروید. خدا را در زندگی روزمره و در تمامی لحظه هایتان به صورت واقعیتی حاضر ببینید و نگذارید که برای شما همچون سایه ای دور از دست باشد. او را شریک تمام کارهای خود بدانید. آنگاه است که شاهد معجزه های بی شماری در زندگی خواهید بود. یقین داشته باشید هیچ مشکلی نیست که شما و خدا نتوانید آن را حل کنید. هیچ کاری نیست که شما و خدا نتوانید از عهده انجام آن بر آیید.

مردم اشتباهات زندگی شان را روی هم می گذارند و غولی به نام تقدیر می سازند. تقدیر به انتخاب های لحظه به لحظه ما بستگی دارد. ما خود تقدیرمان را هر روز با افکاری که به آنها می اندیشیم رقم می زنیم. یک فکر اگر به طور مداوم در ذهن نگه داشته شود سرانجام ما را به عمل وا می دارد. عمل نیز وقتی تکرار شود به صورت عادی در می آید و این عادت ماست که ا و تقدیرمان را می سازد. پیش از هرچیز باید الگوی تفکرمان را تغییر دهیم.

دعا : خدایا، مرا وسیله آرامش قرار ده تا بتوانم آنجا که نفرت هست، عشق، آنجا که رنجش هست، التیام، آنجا که تردید هست، ایمان، آنجا که نومیدی هست، امید، آنجا که ظلمت هست، نور، و آنجا که اندوه هست، شادی بکارم.